Dziedzictwo kulturowe po klasztorach skasowanych na ziemiach
dawnej Rzeczpospolitej oraz Śląsku w XVIII i XIX w.: losy, znaczenie, inwentaryzacja

Fundacja Kazimierza, księcia opolskiego. Pierwotny klasztor, ufundowany prze Mieszka, księcia raciborskiego, i jego żonę Ludmiłę znajdował się w Rybniku. Dzięki nadaniom księcia Kazimierza w ciągu XIII i XIV w. opactwo przeżywało okres rozkwitu (Pilch 2008, s. 44).

Najstarsze znane źródło, mówiące o Czarnowąsach, pochodzi z 1228 r. i jest to dokument, w którym książę Kazimierz I opolski potwierdza przywileje klasztoru norbertanek z Rybnika (utworzonego w 1211 r.), przeniesionego do klasztoru „Bosidom” w miejscowości Charnowz. Klasztor nie mógł powstać na dziewiczym obszarze, dlatego trzeba uznać, że miejscowości nadane klasztorowi przez księcia stanowiły bazę dla jego działalności, czyli funkcjonowały gospodarczo i zapewniały warunki do działalności klasztoru, istniały zatem już od dawna. Klasztor otrzymał przywilej zakładania nowych osad na obszarze lasu. Przywilej został potwierdzony w 1234 r. przez księcia śląskiego, Henryka I Brodatego. W dokumentach tych miejscowość występuje pod nazwami: Cirnivus i Carnovus. Dalsze wiadomości pochodzą z lat: 1284 – monasterie de Charnovanz, 1290 – Czarnowas i 1293 – Cernovans.  (Wiki)

• • Rodzaj: zrealizowana
  • Data faktycznej kasaty: 1810 r.

• • Data: 1642 r.
  • Opis:

    Zakonnice opuściły klasztor w czasie wojny trzydziestoletniej (Pilch 2008, s. 44).