Dziedzictwo kulturowe po klasztorach skasowanych na ziemiach
dawnej Rzeczpospolitej oraz Śląsku w XVIII i XIX w.: losy, znaczenie, inwentaryzacja

• Urząd Miasta Lublin (klasztor i kościołł NMP z Góry karmel karmelitów bosych), Urząd Miasta, Pl. Łokietka 1, 20-400, Lublin-Śródmieście, Polska/[III] Rzeczpospolita Polska, woj. lubelskie, m. na pr. pow. Lublin

Zakonnicy (dwóch) przybyli z Krakowa. Początkowo planowano fundację w Kazimierzu Dolnym, gdzie zaprosił ich ks. Jan Czerski. Dwóch larmelitów, o. Maciej (od św. Franciszka), Mendoza, Hiszpan, i o. Andrzej (od Jezusa) Brzechwa, pierwszy polski karmelita bosi, przybyli tu w październiku 1609 r., ale po kilku dniach uznali, że miasto nie utrzyma konwentu żebraczego i wyruszyli do Lublina. Dzięki negocjacjom z radą miejską i jej przedstawicielem uznawanym za fundatora klasztoru - Stanisławem Lichańskim, objęli kościół szpitalny św. Ducha, który użytkowali razem z prepozytem szpitalnym tego kościoła. Wywołało to protesty bernardynów i dominikanów,  ze względu na jej zbytnią bliskość od ich klasztorów. Dzięki zatwierdzeniom fundacji przez Stolicę Apostolska (10.07.1610) i króla Zygmunta III (10.07.1610) fundacja utrzymała się. W 1611 r. powstało kolegium filozoficzno-teologiczne (studium domesticum) dla kleryków karmelitańskich - rolę domu studiów pełnił klasztor niemal nieprzerwanie do kasaty. W 1612 r. rozpoczęto budowę nowego kościoła, pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, usytuowanego obok kościoła św. Ducha, od strony Bramy Krakowskiej, czyli obecnego ratusza. W 1622 r. karmelici zrzekli się praw do kościoła Św. Ducha. W 1617 r. powołano Prowincję Karmelitów Bosych pw. Ducha Świętego, a klasztor lubelski stał się jej siedzibą - tu, do 1847 r. (ostatnia), zbierały się kapituły prowincjonalne. W 1657 r. klasztor i kościół spłonęły, w latach 70. XVII w., wobec zagrożenia tureckiego, zakonnicy schronili się w innych klasztorach. Po zamknięciu klasztoru św. Michała i Józefa w Krakowie część wspólnoty połączyła się z lubelską. 21.04.803 r. wybuchł pożar Przedmieścia Krakowskiego, który m.in. strawił kościół klasztorny i część klasztoru - pozostało do użytku 12 cel. W 1804 r. miano go skasować, a zakonników przenieść do klasztoru w Czernej. Jednak, dzięki interwencji bpa chełmskiego, siedziba klasztoru została przeniesiona do mbracia mieli zostać przeniesieni do klasztoru w Czernej pod Krakowem, jednak ostatecznie w 1806 r. objęli kościół karmelitanek bosych św. Józefa. W 1810 r. przeniesiono ich 88do klasztoru karmelitów pw. św. Eliasza Proroka. Po powstaniu listopadowym wrócili do kościoła św. Józefa, gdzie w 1864 r. zostali skasowani.

Po 1623 r. w bryłę klasztoru włączony został dwór Rafała Leszczyńskiego w Lublinie (EK, 1, kol. 1283)

• • Przyczyny, podstawy prawne: Dekret Zjednoczonej Kancelarii Nadwornej w Wiedniu o połączeniu obu klasztorów karmelitanek bosych i przeniesieniu karmelitów bosych do klasztoru józefitek
  • Miejsce przeniesienia: klasztor i kościół św. Józefa karmelitanek bosych, przeniesionych do klasztory karmelitanek bosych przy kościele Niepokalanego Poczęcia NMP
  • Opis w chwili przenosin: pożar 1803 r. zniszczył całkowicie kościoł
  • Losy zabudowań po przenosinach:

    zostały